Het beste van twee werelden

Na vier weken in New York is een ding me wel duidelijk geworden: zowel op NYU als in de stad is er te veel te doen om in twee maanden gedaan te krijgen. Toch denk ik dat een verblijf van twee maanden zo gek nog niet is, want het is lang genoeg om je een beetje ‘local’ te gaan voelen, maar kort genoeg om als toerist allerlei leuke plekken in de stad te bezoeken.

Lang genoeg om op de universiteit te kunnen werken aan het uitschrijven van moeder-kind interacties en met die transcripten analyses uit te voeren, kort genoeg om op het laatste moment ingepland te worden om mijn vragen daarover in het eerstvolgende overleg te mogen stellen. Cathie is ondanks haar drukke schema zeer behulpzaam en denkt goed mee om mij het maximale uit mijn tijd hier te laten halen. Dat ze daarbij voorstelt om onze bespreking te doen in een gezellig koffietentje waar ze behalve heerlijk koffie ook heerlijke pumpkin-brownies hebben, is dat natuurlijk mooi meegenomen.

Lang genoeg om diverse interessante lezingen, colloquia en courses bij te kunnen wonen, kort genoeg om nog niet zo’n dichtgetimmerd schema te hebben dat dit soort dingen eigenlijk nooit goed uitkomen. Het valt me bij deze bijeenkomsten steeds op hoe welbespraakt studenten zijn en met welk gemak ze zeer goed onderbouwde en goed geformuleerde vragen aan de sprekers stellen.

Lang genoeg om nieuwe contacten te leggen op NYU, kort genoeg om me ook te blijven richten op de Universiteit Leiden. Dat laatste heb ik met succes gedaan. Wat de meesten van jullie waarschijnlijk niet weten, is dat ik op de vrijdag voor mijn vertrek een sollicitatiegesprek had. Vlak na aankomst hier hoorde ik dat ik was uitgenodigd voor de tweede ronde via Skype. Ik schoot nog even in de stress toen uitgerekend op die dag de wifi-verbinding op mijn laptop niet functioneerde, maar dankzij de hulp van de ICT-dienst zat ik op tijd klaar voor mijn presentatie en gesprek. Inmiddels heb ik vernomen dat ik ben aangenomen. Na mijn promotie kan ik direct beginnen aan een nieuwe uitdaging: postdoc in een onderzoek naar de relatie tussen chaos en kindermishandeling.

Lang genoeg om mijn dagelijkse metrorit zonder nadenken te maken en zelfs al een keer na het werk zo gedachteloos in de metro te hebben gezeten dat ik mijn overstap voorbij liet gaan, kort genoeg om nog regelmatig verrast te worden door de geweldige kunst in de ondergrondse wereld van de subway. Bijna elk station heeft zijn eigen mozaiek-decoraties in een bepaald thema. Op weg naar mijn werk kom ik elke dag langs de tekst ‘History - Your story’. Dat vind ik wel een mooi motto voor mijn avontuur hier. Behalve deze beeldende kunst zijn er ook diverse artiesten die het wachten op de perrons veraangenamen of de reizigers in de metro entertainen met hun muziek en/of dans.

Kort genoeg om me niet bij elke overheerlijke donut van Dough, pretzel van een kraampje op straat, portie sushi en ramen bij Nipori, uitgebreide lunch bij de colloquia op de NYU, of spinach-artichoke-dip aan de bar meteen druk te hoeven maken over mijn lijn, lang genoeg om door een collega meegevraagd te worden naar een workout in Hudson River Park. Onze personal trainer Justin maakte het ons niet makkelijk, maar het uitzicht, de buitenlucht en de vele fanatiekelingen om ons heen die het ook niet makkelijk leken te hebben maakten veel goed.

Kort genoeg om zoveel mogelijk theater- en muziekvoorstellingen en musea te willen zien, lang genoeg om daarbij gebruik te kunnen maken van allerlei mooie aanbiedingen en om ook de minder bekende plekken eens uit te proberen. Met buurmeisje Kim ben ik naar Once geweest, een liefdesverhaal met prachtige Ierse muziek die live op het podium gespeeld werd. Voordat de musical echt begon werden we door de muzikanten al in de stemming gebracht en kon iedereen uit het publiek een drankje bestellen aan de bar die later het decor van de musical vormde. De cast bestond uit slechts twaalf personen en doordat het theater niet zo groot was had je het gevoel dat je zelf ook in de Ierse pub zat waar het verhaal zich afspeelde. Dat was heel anders bij The Phantom of the Opera, waar ik met buurmeisje Sin naartoe ben geweest. Een groot theater, een groot orkest, prachtige opera-/musicalzang, schitterende kostuums en een enorm decor dat steeds weer voor verrassingen zorgde. Verder ben ik met collega’s Yana en Evelyn naar improv comedy bij PIT geweest, en naar een avond met twee geweldige optredens bij Terra Blues. In het MoMa (Museum of Modern Art) en het Guggenheim heb ik mooie moderne kunst en design gezien. Met name bij de tentoonstelling Under the Same Sun in het Guggenheim werd ik door sommige werken van de Latijns-Amerikaans kunstenaars behoorlijk aan het denken gezet.

Lang genoeg om mijn eigen buurt en de buurt rondom de universiteit inmiddels aardig te kennen, kort genoeg om elk weekend weer een andere buurt te willen bezoeken. Zo ben ik in een van de afgelopen weekenden in Williamsburg (Brooklyn) geweest waar ik me op Smorgasburg heb verbaasd over de culinaire creaties bij de verschillende kraampjes, zelf natuurlijk wat geproefd heb, en daarna heb rondgestruind in de leuke winkeltjes op en rond Bedford Avenue met een bonte mix van vintage en nieuwe producten. Ook ben ik in Harlem geweest, waar ik een kerkdienst heb bijgewoond en heb genoten van de prachtige gospelmuziek en en enthousiasme van de kerkgangers. Iets minder blij werd ik van de inhoud en het volume van de preek. Na de dienst heb ik mij vergaapt aan de African-American Day Parade. Voor de Lei(d)enaren onder de lezers het best te vergelijken met de 3-oktober-taptoe, voor de Limburgers met een carnavalsoptocht. Zowel in de optocht als langs de route was er genoeg te zien om mijn ogen uit te kijken. Een andere smeltkroes van culturen waar ik geweest ben is Queens, waar vooral aan de restaurants en de vlaggen bij de huizen te zien was dat er hier veel Mexicanen, Italianen en Grieken wonen. Chelsea bekeek ik eerst vanaf de High Line en later bezocht ik de Chelsea Market met leuke winkeltjes, lekker eten en een heel gaaf industrieel interieur. In het Financial District ging ik eerst naar Ground Zero. Als je het monument ziet op de plek van de twee torens kun je je gewoon niet voorstellen wat hier gebeurd is. Ik werd er stil van. Wall Street was kleiner dan ik vooraf dacht, maar de gebouwen in deze straat stralen wel uit dat er hier met grote bedragen gehandeld wordt. Vandaag was ik in Dumbo (Brooklyn) voor het Dumbo Arts Festival. De gezellige sfeer die daar hing werd nog eens extra versterkt door het superzonnige weer.

Kortom, twee maanden in New York is eigenlijk ‘just perfect’!