The green, green grass of home
Door: Marielle
Blijf op de hoogte en volg Mariëlle
04 November 2014 | Verenigde Staten, New York
Sinds gisteren ben ik weer thuis. De eerste werkdag zit er inmiddels weer op en het lijkt bijna alsof ik nooit ben weggeweest. Toch is er wel degelijk iets veranderd, want ik ben na twee maanden in New York heel veel mooie herinneringen, nieuwe vrienden en waardevolle ervaringen rijker. Ook in de laatste week zijn er weer mooie momenten aan de toch al lange lijst van ervaringen toegevoegd.
Maandag was ik aanwezig bij een bijeenkomst van leidsters en managers van preschools vanuit alle hoeken van New York. Zij leerden hier over waarom en hoe hun werk ongelooflijk waardevol is voor de ontwikkeling van de kinderen die zij onder hun hoede hebben en hoe ze de ontwikkeling van kinderen kunnen volgen en vastleggen. Ook hadden ze de kans hun ervaringen met elkaar te delen. Bij die 'round table discussions' was ik een van de 'facilitators'. Erg interessant om te horen hoe het er in de praktijk van alledag aan toe gaat in deze preschools.
Woensdagavond ging ik met enkele collega's naar het Nuyorican Poetry Café voor de Open Mic Night. Dit was een hele bijzondere en indrukwekkende avond! Iedereen die zich inschrijft krijgt hier 3.20 min. de tijd om een gedicht voor te dragen. Zowel uit de inhoud van de gedichten als uit de manier waarop ze voorgedragen werden sprak enorm veel emotie. Onderwerpen als discriminatie, mishandeling, religie en depressie kwamen allemaal aan bod. Gelukkig zorgde de presentator tussendoor met wat luchtige grapjes ervoor dat de spanning uit de lucht werd gehaald voordat de volgende poeet het podium betrad.
Donderdag was mijn afscheidslunch. Onder het genot van heerlijk Italiaans eten had ik de gelegenheid met Cathie, Yana, Rufan, Kelly en Carmen uitgebreid terug te blikken op mijn geweldige tijd op NYU wn in New York. Natuurlijk zal ik contact met hun blijven houden, om ervoor te zorgen dat wat we in twee maanden hebben opgebouwd behouden blijft.
Vrijdag was het 31 oktober, dus tijd voor Halloween. Ik ging verkleed als Amy Winehouse. Ik had me natuurlijk als skelet kunnen verkleden, maar vond het leuker om te kiezen voor een herkenbare dode ;-) In de parade die over 6th Avenue trok kwamen prachtige creaties voorbij. Het griezelthema voerde duidelijk de boventoon, maar lang niet iedereen was griezelig verkleed. Mensen die dat wel waren deden erg hun best om te griezelen, door skeletten of spinnen over het publiek te laten bewegen of ineens keihard in iemands gezicht te schreeuwen. Heel gaaf om dit nog mee te hebben kunnen pikken!
Mijn laatste nacht in de States bracht ik in Jersey City door. Zondag was namelijk de New York Marathon en door verschillende mensen werd mij verteld dat dat een van de weinige evenementen is waardoor het verkeer in de stad wordt lamgelegd. Niet heel handig om op die dag van Brooklyn naar Newark te moeten reizen dus. Gelukkig bood collega Evelyn aan dat ik een nacht bij haar kon logeren. Jersey City heeft zeker niet de vibe die New York heeft, maar het was wel heel mooi om van daaruit nog een keer uitzicht te hebben op de skyline van New York. Nog een keer... en toen was het echt tijd om te gaan.
Maandag was ik aanwezig bij een bijeenkomst van leidsters en managers van preschools vanuit alle hoeken van New York. Zij leerden hier over waarom en hoe hun werk ongelooflijk waardevol is voor de ontwikkeling van de kinderen die zij onder hun hoede hebben en hoe ze de ontwikkeling van kinderen kunnen volgen en vastleggen. Ook hadden ze de kans hun ervaringen met elkaar te delen. Bij die 'round table discussions' was ik een van de 'facilitators'. Erg interessant om te horen hoe het er in de praktijk van alledag aan toe gaat in deze preschools.
Woensdagavond ging ik met enkele collega's naar het Nuyorican Poetry Café voor de Open Mic Night. Dit was een hele bijzondere en indrukwekkende avond! Iedereen die zich inschrijft krijgt hier 3.20 min. de tijd om een gedicht voor te dragen. Zowel uit de inhoud van de gedichten als uit de manier waarop ze voorgedragen werden sprak enorm veel emotie. Onderwerpen als discriminatie, mishandeling, religie en depressie kwamen allemaal aan bod. Gelukkig zorgde de presentator tussendoor met wat luchtige grapjes ervoor dat de spanning uit de lucht werd gehaald voordat de volgende poeet het podium betrad.
Donderdag was mijn afscheidslunch. Onder het genot van heerlijk Italiaans eten had ik de gelegenheid met Cathie, Yana, Rufan, Kelly en Carmen uitgebreid terug te blikken op mijn geweldige tijd op NYU wn in New York. Natuurlijk zal ik contact met hun blijven houden, om ervoor te zorgen dat wat we in twee maanden hebben opgebouwd behouden blijft.
Vrijdag was het 31 oktober, dus tijd voor Halloween. Ik ging verkleed als Amy Winehouse. Ik had me natuurlijk als skelet kunnen verkleden, maar vond het leuker om te kiezen voor een herkenbare dode ;-) In de parade die over 6th Avenue trok kwamen prachtige creaties voorbij. Het griezelthema voerde duidelijk de boventoon, maar lang niet iedereen was griezelig verkleed. Mensen die dat wel waren deden erg hun best om te griezelen, door skeletten of spinnen over het publiek te laten bewegen of ineens keihard in iemands gezicht te schreeuwen. Heel gaaf om dit nog mee te hebben kunnen pikken!
Mijn laatste nacht in de States bracht ik in Jersey City door. Zondag was namelijk de New York Marathon en door verschillende mensen werd mij verteld dat dat een van de weinige evenementen is waardoor het verkeer in de stad wordt lamgelegd. Niet heel handig om op die dag van Brooklyn naar Newark te moeten reizen dus. Gelukkig bood collega Evelyn aan dat ik een nacht bij haar kon logeren. Jersey City heeft zeker niet de vibe die New York heeft, maar het was wel heel mooi om van daaruit nog een keer uitzicht te hebben op de skyline van New York. Nog een keer... en toen was het echt tijd om te gaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
