Kris kras door Ghana in 13 dagen

Als iemand mij twee weken geleden gevraagd had welke titel ik aan mijn laatste bericht zou willen geven, had ik waarschijnlijk iets gezegd in de trant van: "Een rondreis door Ghana in 13 dagen". Na afloop van de reis vind ik "Kris kras door Ghana" echter een stuk beter passen. Ondanks dat we inmiddels genoeg ervaring met de Ghanese cultuur hebben om te weten dat dingen nooit gaan zoals verwacht, hadden we ons er toch aan gewaagd een reisplanning te maken. De plaatsen die we in die planning hadden opgenomen hebben we allemaal bezocht maar wel in een totaal andere volgorde.

Zaterdag 9 december vertrokken we naar Elmina. We hebben een bezoek gebracht aan het Elmina Castle. In de historie van dit kasteel hebben de Nederlanders veel invloed gehad. Mede daardoor, maar ook door de mooiere bouwstijl, vond ik dit kasteel meer het bezoek waard dan het veel bekendere Cape Coast Castle.
Vanuit Elmina gingen we verder langs de kust in westelijke richting naar de Green Turtle Lodge in Busua. Deze plek was een waar paradijs. De atmosfeer was geweldig. Alles was in Afrikaanse stijl ingericht, inclusief de hutjes aan het strand waarin wij verbleven. Hier hebben we aan het strand twee dagen kunnen ontspannen.
Daarna hebben we een korte onderbreking moeten inlassen. Katrin had namelijk nekklachten en het leek verstandig als zij een fysiotherapeut zou bezoeken. Daarom zijn we in een dag teruggereisd van Busua naar Buduburam, waar de fysiotherapeut en de arts Katrin gelukkig vertelden dat er niets ernstigs was. Vervolgens bleven we een nacht in de Lagoon Lodge.
Van daaruit herstarten we onze reis en gingen naar Accra. Daar bleken alle kaartjes voor de bus naar Tamale uitverkocht, waardoor we onze reisplannen moesten aanpassen. We verbleven een nacht in een luxe hotel in Accra, waar we met z'n vieren een twinroom deelden. Dat was erg knus, maar heeft er wel toe geleid dat Katrin in haar slaap een blauwe plek heeft opgelopen door mijn nachtelijke beweeglijkheid.
Vanuit Accra gingen we al vroeg op weg naar de Volta Regio. In Fume was de Mountain Paradise Lodge onze verblijfplaats voor twee nachten. Het was mooi om het verschil in de natuur te zien in dit deel van het land en het was extreem rustig in de bergen. We hebben een 'hiking trail' naar de Kulugu Falls gedaan. Stevige wandelschoenen en een wandelstok had je bij deze tocht hard nodig. Op de allersteilste delen van de route kon je langs een touw naar beneden en omhoog. Het was een inspannende tocht, maar zeer zeker de moeite waard vanwege al de mooie dingen die we onderweg gezien hebben.
Accra gold daarna weer als tussenstation. We bezochten hier het Kwame Nkrumah Memorial Park. Op deze plek ligt Kwame Nkrumah, de eerste president van Ghana begraven en dit is ook de plaats waar hij Ghana onafhankelijk verklaarde. Bij een verblijf in Ghana mag een bezoek aan deze historisch zo belangrijke plek dan ook niet ontbreken.
Voor de reis naar Tamale konden we ons verheugen op een busrit van 14 uur. Na 4 uurtjes in Tamale te hebben geslapen gingen we op weg naar Mole National Park. We bleken het beste voor het laatste bewaard te hebben, want dit werd het absolute hoogtepunt van onze reis. We hadden het geluk dat we zowel bij de wandel- als bij de jeepsafari veel dieren konden zien. Bavianen, die ontbeten uit de afvalbakken aan het zwembad, wilde zwijnen, verschillende soorten antilopen, krokodillen, verschillende vogelsoorten en het meest indrukwekkend vond ik de olifanten. Je komt er weliswaar niet zo dichtbij als in de dierentuin, maar ziet hoe ze echt leven en met hun slurf eten verzamelen en met hun oren voor verkoeling zorgen. Wanneer we aan het zwembad lagen hadden we ook nog een goed overzicht over het park en konden de dieren van verre zien.
We hadden ervoor gekozen terug te reizen via Kumasi. Heel even waren we bang niet meer weg te komen van de junction, waar we ons in de middle of nowhere voelden, maar na anderhalf uur wachten kwam er dan toch een trotro. Kumasi maakte een nog hectischere indruk op mij dan Accra. We brachten hier een bezoek aan het National Cultural Centre, waar de souvenirs in leuke galerieen waren uitgestald. Ook al hoefde ik niet meer veel te kopen, het was een plezier om hier te kunnen rondkijken zonder lastig te worden gevallen door opdringerige verkopers.
Na al zoveel trotroritjes te hebben meegemaakt, leek er bij de laatste rit alles mis te gaan wat maar mis kon gaan. Eerst kreeg de trotro een lekke band. Een reserveband bleken ze niet bij zich te hebben. Gelukkig organiseerde iemand een nieuwe trotro, maar daarvan begon onderweg de motor te koken. Het was al donker toen we in Cape Coast aankwamen. Omdat we per se terug wilden naar Winneba voor onze laatste nacht, hebben we een taxi genomen en kwamen om half 9 'thuis' aan.
Op onze laatste dag namen we afscheid van de leraren van de School for the Deaf in Winneba, de medewerkers van het Centre en het personeel van de Lodge. Zelfs bij onze terugvlucht gebeurden er nog onverwachte dingen. Vanwege de problemen op London Heathrow kregen we andere vluchten aangeboden. Het gevolg was dat Nina en Britta over Frankfurt naar huis zijn gevlogen en ik alleen naar Amsterdam ben gegaan. Daar kon ik vanmorgen om half 7 eindelijk weer mijn vriendje in de armen sluiten. Het voelt alsof ik nooit ben weggeweest, alleen de kou is even wennen.

Nu is er dan echt een einde gekomen aan het Ghana-avontuur. Het was een belevenis om nooit te vergeten!

Ik wil jullie allemaal bedanken dat jullie mij in de afgelopen 4 maanden zo trouw gevolgd hebben en mij via jullie reacties steeds het gevoel gaven dat ik niet helemaal weg van huis was.

Iech wunsj uuch eine zaalige Keersjmes en alle goods veur 2007!!!

Voor de laatste keer heel veel groetjes,
Marielle