De week is weer voorbijgevlogen!

Het lijkt wel gisteren dat ik het vorige bericht typte, maar er is toch echt alweer een week voorbij. Een week waarin weer vanalles is gebeurd.

In Buduburam is het mij deze week gelukt om sommige patienten 2 keer per week therapie te geven. Gezien de korte tijd is dat zeker meegenomen. Helaas zijn er ook een aantal die ik geen therapie heb gegeven. JU heb ik niet gezien. Ik hoop wel dat hij volgende week weer komt. En Emma had geen zin. Ze zei dat ze ziek was, maar begon daarna te lachen. Ze is 22 en dus oud genoeg om zelf te beslissen of ze wel of niet komt. Een van mijn favorietjes op deze school blijft Fabrice (zie foto). Ik weet dat het soms een boefje kan zijn, maar als hij me aankijkt met zijn bruine ogen met enorme wimpers vind ik het zo'n schatje. Hij gaat ook heel goed vooruit en doet altijd goed mee in de therapie. Het verbaasde mij te zien dat hij zonder problemen zijn potje voetbal onderbrak om naar de therapie te komen. Een betere motivatie kun je niet hebben! Woensdag was het in Buduburam een grote chaos. Het hoofd was er niet en de leraren voerden (daardoor) niets uit. De kinderen renden maar wat rond. Ik schreef al eens eerder dat de kinderen wel eens een tik met een stok kregen, maar woensdag zag ik iets veel ergers. Cross, een van mijn patientjes, werd door 2 mensen op een muurtje gelegd en keihard met een stok op haar achterste geslagen. Ze schreeuwde het uit! Ik voelde tranen in mijn ogen en was zo geschokt dat ik op dat moment niets kon zeggen tegen die leraren. Een moeder van een van de studenten in Buduburam heeft ons gevraagd het schoolgeld voor haar dochter te betalen. Ook al zou dat voor ons niet veel geld zijn, we hebben uitgelegd dat we daar niet aan kunnen beginnen. Gelukkig had de schoolleiding daar ook alle begrip voor en waren zij het volledig met ons eens.

Volgende week hebben we bezoeken van de ouders in Winneba gepland. Een van de ouders heeft deze week echter al meegekeken: de moeder van Eric. Op weg naar het Centre droeg Eric zijn zusje Oba als een volleerde Afrikaanse moeder op zijn rug (zie foto). De moeder kon geen woord Engels. Zelfs de zin "Do you speak English?" begreep ze niet. Ik was dan ook blij dat een van de leraren alles kon vertalen. Zo heb ik toch nog veel informatie gekregen en haar adviezen kunnen geven.

Dinsdag heb ik dan eindelijk Ben, mijn patientje van de Father John School, gezien. Hij is spastisch en kan daardor moeilijk lopen en heeft moeite zijn spraakspieren te sturen. Ondanks dat hij niet veel sprak, verliep het eerste contact heel leuk. Ik heb de therapie gegeven in het huis van zijn opa, waar we ons meteen super welkom voelden. De opa spreekt heel goed Engels en kon alles voor Ben en zijn moeder in Fante vertalen. Toen we donderdag bij de opa aanklopten, bleek Ben ziek te zijn. Kennelijk wilde hij ons toch niet zomaar weer laten gaan, want hij vroeg ons binnen te komen en trakteerde ons op 'fried plantanes'. Mmmm! Lekker!

Jantje is deze week ziek geworden. Ze heeft inmiddels een malariatest laten doen. Die was negatief, maar daarmee is nog niet 100% zeker dat ze geen malaria heeft. Ze heeft nu medicijnen gekregen en voelt zich stap voor stap elke dag wat beter.

Vandaag waren we uitgenodigd door Rebecca, het hoofd van de School for the Deaf. Bij haar huis werden we eerst voorgesteld aan haar man en kinderen en werden traditiegetrouw verwelkomd met water. Met haar en haar man hebben we de waterzuiveringsinstallatie, de rivier van waaruit het water wordt opgepompt (zie foto)en een zoutwinningsbedrijf bezocht. Aan het strand hebben we kokosmelk gedronken en kokos gegeten. Daarna heeft zij voor ons gekookt: banku, vis, jollof rice, salade en als toetje ringdonuts. We voelden ons wat ongemakkelijk toen de tafel in eerste instantie alleen voor ons vijven gedekt was. Toen we hen vroegen met ons mee te eten, hebben ze dat uiteindelijk wel gedaan (zie foto). Het was een hele leuke dag en leuk om haar ook eens buiten het werk te ontmoeten.

Veur de vastelaovesgekke onder uuch:
Iech hoop tot geer vandaag 't 5e seizoen good hubt ingeloewd (of waarsjienlijk nog aan 't inloewe zeet...). Iech baal d'r waal van tot iech dat noe mot misse. Gelukkig ies Nina sjuus zoa gek van carnaval es iech, meh dan in Koln (Viva Colonia!) Zie heet miech vanmurge ein cd gegeve woa op sjteit: happy 11-11 in Ghana! Met dae meziek en get Limburgse meziek van miene mp3 goon veer oes vanaovend eine drinke en hope zoa toch ein bietsje in de sjtumming te komme. Meh Beppie op mp3 kin natuurlijk neet tippe aan Beppie live :( Es geer vandaag eine gooje sjtart hubt gemaak, kin de vastelaovend 2007 vas neet mie kepot. En dan bin iech d'r gewoon weer bie en zal iech inhoole wat iech vandaag hub gemis! Loat geer huere wie 't gewaes ies?

Groete oet Ghana, Marielle